skarga
pomiędzy korą brzozy a jej duszą
pośród serc liści małych i tkliwych
gdzieś za płaczliwą gałązek nutą
są myśli nieszczęśliwych
koronką tkaną z nerwów drzewa
wilgotną od kropel oskoły cierpkiej
związane z tymi, których nie ma
wciąż szepczą pięknie wiersze
żale w poszumy snów obleczone
snują się mgłą po uroczyskach
miłości przeszłych dni stracone
czar przecież kiedyś pryska
|
