Położyli na okrągły stół...
Tak bezkrwawo a jakże boleśnie.
Położyli na okrągły stół.
Widząc ją cieszyliśmy się wcześniej.
Anioł zszywał a diabeł pruł.
Zapomniano o znieczuleniu.
Bolał bardzo przecięty wrzód.
Jątrzy rana znoszona w cierpieniu
i drażniący unosi się smród.
Coś się ciągle jeszcze ulewa.
Został widać olbrzymi skrzep.
Ktoś pilnuje by przy tym nie grzebać.
Chcesz spróbować? - Dostaniesz w łeb!
Liczą, że się wszystko otorbi,
lub z torbami wyniesie się gdzieś.
Gwiazdy nie chcą opuszczać swych orbit.
Państwu Gwiazdom powiedziały: -Cześć!
A martwica się stale poszerza,
już sięgnęła w pobliże serc.
Ostrzeżeniom nikt dziś nie dowierza.
Jest w niej serce? Już raczej herz!
Jeszcze żyje! - Mówią nam. - Jeszcze nasza!
Cieszcie się, bo z innymi też źle.
Nie będziemy Was za nic przepraszać!
Pół narodu nam wierzy! Nas chce!
|
