POGODNY SPACER
W kolorach liści unosisz brwi
Na spacer ciągnąc lata uniesienia
Zimowych westchnień uchylasz drzwi
Walcząc uśmiechem ze łzą przesilenia
W dłoni bukiecik wielu barwnych twarzy
Do serca przytulasz ludzką myśl samotnie
I blaskiem szronu porankiem rozmarzysz
Nadzieję oczu muskaną zalotnie
Bo gdzieś człowiecze ścieżki wydeptane
Podążaj wiarą uśmiechu z oddechem
Lekkości barw tych - chociaż zapomniane
Pamięci swojej - otulonej śmiechem
/15.10.2007/
/Andrzej O./
|
