DOBRYCH SNÓW
Gdy gdzieś w wędrówkę
Los zabiera istnienie
I gdy za oknem deszcz kapie
Łzami otulając ziemię
Gdy smutkiem oczy kolegi
Ot tak znajomego jedynie
Patrzą na kruchość życia
Które umiera i ginie
Gdy uśmiech zamarł na wieki
I tej pogodnej duszy wiatr
Niesie daleko wspomnienie
Bo stracił znów kogoś świat
Gdy dłonie drżące i serce
Słów nie wydusi żal
Gdy chce się jeden dzień więcej
Jak mgiełka cisza mknie w dal
Gdy nie usłyszy już dnia
I ptasich treli i słów
Gdy przyszło na wieczność iść spać
...
Żegnam Cię
...
Dobrych Snów
/19.10.2007/
|
