zakrywam twarz czarnym szalem smutku
kryjąc księżycowe kryształki na policzkach
jak wdowa po umarłej nadziei
przed wrotami do spokojnej wieczności

tam drzewa cieniem żalu otulają krzyże
a krzyży tyle ile słów umarłych
śpi we mnie snem cichym
bez nadziei zmartwychwstania

Dodawanie ocen dostępne tylko dla zalogowanych Użytkowników.

Proszę się zalogować lub zarejestrować, żeby móc dodawać oceny.