Zabawa w chowanego


Gdzie ta szczerość się podziała,
co ma serce tak mięciutkie,
przekonywać nie musiała,
że nie kłamie?

Może błądzi obrażona, że nikt nie chce jej zupełnie
i roznosi po podwórkach swoje racje.

Gdzie ta mądrość się podziała,
co pouczać mogła innych,
ani wstydzić się za siebie
nie powinna?

Może chowa się po kątach, usta śmiechem bandażuje
i rozgryza ziarno wiedzy obojętnie.

Gdzie ta prawda się podziała,
co mówiła, że jest super
i nie zginie nigdy w życiu
w gęstym tłumie?

Może pisze scenariusze, obcym ludziom opowiada
o rozterkach, co spotkały ją przypadkiem.

Gdzie te słowa takie gładkie,
co pieściły rezolutnie,
nawet rysy nie zrobiły,
gdy krzyczały?

Może spadły w przepaść myśli, układając plan działania
jakby nigdy nie słyszały o miłości.

Gdzie ta prawda?