Burza
Na niebie słowne przepychanki,
w dole kałuże jak lustrzanki.
Chmury zderzają się brzuchami
i gryzą mrok błyskawicami.
Warczą na siebie, w piersi walą,
zanim piorunem świat podpalą,
jak wojownicy wrogich armii,
spadają w dół deszczu strugami.
Zaciekli w elektrycznym pędzie
nie wiedzą jeszcze, kto zdobędzie
władzę i walczą tak zaciekle,
że groźniej bywa chyba w piekle.
Kiedy już całkiem z sił opadną,
grzmotem ostatnim spadną na dno.
I już po burzy , raj spokojny
i ani śladu wielkiej wojny.
|
