między mną a mną
między światłem a ciemnością zrozumienie
nie ogarnia wzruszeń kalkowanych
bezradnością
w garści ściskasz koniczynę
pogryzioną precyzyjnie przez wyrocznię
(skąd ma pewność że z jednego nie
wystrzeli więcej liści)
między stopą a podeszwą brak powietrza
wiara blednie od spójności ja i teraz
aplikuje antidotum z resztek śliny
uzbieranej w sennym teście
(cuda przecież się zdarzają nie zasłaniaj
więc policzka)
między światłem a ciemnością gruba kreska
przekonuje że jest dobrze
podwiązujesz uśmiech sznurkiem
nasączonym złotą rosą
zamyśleniu nie dodajesz animuszu
(skąd masz pewność że nie czeka
nikt na ciebie)
|
