a życie niech trwa
Nie, nie, to nie ja-to Oni
rozmarzeni w letniej pogonii,
biegają po kwiecistej łące,
topią się w cudownej wonii.
Młodzi, piękni, prężą swe ciała,
śmiejąc się dbają by miłość nie uleciała,
muskają lekko skrzydła motylka,
czas staje w miejscu na sekund kilka.
Piękne te dłonie, co pieścić umieją,
oddają swą miłość z wielką nadzieją
z oczu im płyną diamentów kropelki,
by diament w brylant zamienił się wielki.
Co skarbem w ich sercach na zawsze zostanie,
pewni już tego, nie nadejdzie rozstanie.
Szczęśliwe oczy, świetlane twarze,
magiczne ogrody damy im w darze,
by cud miłości mógł dla nich trwać wiecznie
i nidgy przenigdy temu nie przeczcie....
|
