na hamaku wiosny
wciąż gdzieś się śpieszę biegnę
czas próbuję dogonić by uchwycić to życie
zmęczenie krzyczy
odpoczynku ciszy pragnie
powieki z wolna ciężko opadają
pomiędzy kwitnącymi jabłoniami uroczymi
unoszę się nad soczystą trawą pod błękitem nieba
leżę kołysząc się na hamaku...
podmuch lekkiego wiatru twarz smaga
ciszę
pszczółka mała z panem bąkiem przerywa
na kwiatkach tańczą igrają
słodycz radośnie zbierając
ptaszyny odzywają się delikatnie w dali
w słońcu wiosny biorąc kąpiele
białe mgliste chmurki malują błękit nieba
jestem lekka wolna
szczęśliwa
życie spowolniało na hamaku wiosny
kocham je takie w środku pięknej
odradzającej się natury
tu gdzie budzi się nowe życie i nowe siły
czas powrócić do nagiej jesieni szarej
gotowa znowu do biegu
powróciły ze snu zbudzone realne zmysły
wspaniale jest przywołać słońce
w jesienno-zimowe słoty śnić i marzyć
tęsknić będę zawsze za hamakiem wiosny
|
