Pod tęczowym niebem senna Boska łąka szczęściem darzy
Niebo tęczą pomalowane
pod nim soczysta łąka
lekko jeszcze zroszona
wiosną i latem pachnąca.
Polne piękne kwiaty
pełne tajemniczej urody
uwodzą swym zapachem
zachwycają prostotą.
Na zabawę i figle tam
motyle kolorowe się schodzą
z podmuchem skrzydełek
rosy srebrnej drobinki z płatków trącają
Lekko na kwiatach przysiadają
serdecznym pozdrowieniem
o barwach miłości śpiewają
do wspólnych zabaw wciągając
Mgiełka nachodzi na Boską łąkę
śpiew zakłócają obce tu odgłosy
to życie znowu wchodzi
boli...czas się obudzić
Obudzić by żyć dalej
raz lepiej raz gorzej
lecz najważniejsze
by życie
zawsze
toczyło się z Bogiem
04.01 2009
podszepty gor
|
A z wiersza tak zapachniało...