W szpitalu
Zapytałem siostrę o zwykły plaster raz
Odpowiedz brzmiała - rany goi czas
---------------------------------------------------
Pamiętam jak przed laty
Wśród ludzi gęstym tłumnie
Krzycząc to za idee taty
Z wypiętą piersią szedłem dumnie
Ulice bez barwnych kwiatów
Lecz szumiały wciąż i wciąż
To gniewne głosy mych braci
Domagały się sprawiedliwości jak jeden mąż
Niech żyje Lech krzyczano wciąż
Wypuścić internowanych (najwyższy czas)
I nagle petarda upadła w gąszcz
Rozstąpił się ludzki las
Woda się leje bystrym strumieniem
I do płaczu doprowadza płaczący gaz
Nienawiść już rządzi ludzkim cierpieniem
Idą kamienie w ruch raz dwa raz
--------------------------------------------------
Dziś po latach już wielu
W zwykłym cywilnym leżąc szpitalu
Przypominam sobie te chwile przyjacielu
W każdym szczególe detalu
|
chyba i czas ich nie zaleczy...