Tak, by płonęły
W chwile schwytane,
nadal się szarpiące,
jak lwy spragnione wolności,
nie będą w niewoli trzymane,
bo to płomienie życiem tętniące,
pragnące życia lekkości!
Nie wiem czy to dostaną,
ale nadal nienasycenie płoną,
w morzu ognią toną,
czują się w nim Bogami,
naszych Marzeń zwierciadłami,
ale kiedyś z nich powstaną!
Tak, by walczyć z codziennością,
przydusić ją do ziemi,
by nas nie nękała,
tą wstrętną szarością,
jej chmurami bezwzględnymi,
z którymi zawsze wędrowała
!
|
