Koniec
Tylko jedno czasu znamię,
którego nie powinno być,
uciska ramię,
te bohatersko walczące,
by serce nie chciało żyć,
bo dotknęły je czasu kolce!
Przez to zaczęło się wykrwawiać,
purpurowymi potokami,
nie potrafi już powstawać,
bo wszystko się zmieniło,
z naszymi chwilami,
je tchnienie czasu obaliło!
Nurt życia przyśpieszając,
jakby serca nie miały znaczenia,
to właśnie nam oznajmiając,
rzeka dalej popędziła,
pełna krwawego znamienia,
życia na wodospadzie zakończyła!
|
