Usta
Tchnieniem odtrącone,
przyjemności pozbawione,
same usychają,
w dni się zapadają,
jakby umierały,
w pył się rozpadały!
Tak nie może się stać,
one winny trwać,
kosztować czerwieni,
w objęciach zieleni,
bo to magia ziszczenia,
nowego dni zabarwienia!
Tego oczekiwaliśmy,
życie na czekaniu spędziliśmy,
w pustynnych objęciach,
jak na czarno-białych zdjęciach,
które od kwiatów odpłynęły,
za wodospadem zniknęły!
|
