Autobiografia
Czy nosząc mnie pod sercem
Myślałaś mamo kim będę
Czy choć trochę spełniłem oczekiwania
Pamiętasz gdy dałaś życie
Czułaś radość i szczęście
Lecz ta radość nie trwała długo
Gdy umierałem
Znów stanęłaś do walki o życie
Mówili, daj mu odejść
Ty jedna ze łzami w oczach
Z modlitwą na ustach
Walczyłaś ze śmiercią
Wygrałaś, po raz drugi dając życie
Patrzyłaś radosna jak biegam z roześmianą buzią
Strzegłaś mnie zawsze
Od złego tego świata
Gdy dorosłem Ty nadal nade mną czuwałaś
Wraz z dziewczyną przyszła miłość
Ta prawdziwa na zawsze
Tak piękna jak tylko ona może być
Ty cieszyłaś się wraz ze mną
Tak dumny byłem ze swej miłości
Lecz oślepiony swą dumą zniszczyłem ją
Tą jedną jedyną
Prosiłaś, błagałaś walcz o nią
Bo warto
Lecz ja oślepłem, ogłuchłem
W swej dumie zapatrzony
Schowałem miłość głęboko
W ciemny najdalszy zakątek swego serca
Patrzyłaś smutna na głupca
Który nie wiedząc co traci
Brnie dalej w ciemność życia
Gdy potrzebowałaś miłości
Nie umiałem Ci jej okazać
Gdy bliscy prosili o miłość
Nie umiałem jej dać
Aż przyszła czarna Pani
Zabrała mi Ciebie na zawsze
Zabrakło światła które mnie w życiu wiodło
Jak latarnia w sztormie statek prowadzi
Me życie pochłonął chaos
Gasło powoli, zmierzając do końca
Znikła gdzieś duma
Została pustka
Gdzieś w czarnych zakamarkach mego serca
Zabłysła iskierka, to ona
Zapomniana miłość, tak skrzętnie skrywana
Ona znów rozbłysła
Lecz komu ją dam
Nie ma już dziewczyny, dawno odeszła
Została ona, ta niespełniona
Świeci jak Ty kiedyś mamo
Już teraz wiem, że gdy przyjdzie po mnie
Śmierć, ma ostatnia kochanka
W oddali ujrzę światełko
Pójdę w nie odważnie bo wiem
Że będziesz tam mamo
Proszę, wybacz i utul mamo
|
