Rozmyslania
Boimy sie jeszcze siebie, o siebie.
Nie rozumiemy gestow, spojrzen.
Slowa wydaja sie niezrozumiale.
Chowamy sie, uciekamy do wspomnien.
Przez lata nauczeni samotnosci,
zyjacy wedlug jakiegos planu dnia,
unikamy ujawniania swoich uczuc.
Czasem w oku zakreci sie lza.
Potrzebujemy jeszcze troche czasu
by podroz zakonczyla sie... nie w snach.
Przeciez wierzymy w to oboje!
To dlaczego w nas taki... strach?
22.05.2010
|
