"Czy widzisz ten Święty Krzyż?..."
(dedykowany poecie - relatywiście)
W wierszu modnym komercjalizm
punkiem brzydotę pochwalił.
Teraz będzie chwalił zbrodnię.
Każe zdjąć wierszowi spodnie
by wetknąć weń śliskie słowa.
Demoniczna trwa rozmowa.
Barwny opis poskręcany.
Zawsze czymś zbrukane ściany.
Ciemność, pustka. W środku dusza.
W duszy rozum się porusza
do Boga sprytnym pytaniem:
Czy wiesz co się dalej stanie?
A Bóg na to: - Wolna wola!
To już znają od przedszkola.
Oto wyciągnięta ręka.
Jeśli miła ci udręka
i ten obok Mistrza ślad
skręcaj wiersz swój. To też świat.
Myśl prowadzisz czytelnika
na drogę, gdzie światło znika.
Gdzie zaplącze się. Zagubi.
Może tak jak ty polubić
zło, co się z ciemności zbliża...
lecz wystarczy mu ZNAK KRZYŻA !
|
