Prawdziwy smak
Cichutko tego smakowałem,
w ukryciu przed cieniami,
których zbyt wiele było,
ja w zakamarkach chwil się chowałem,
wraz z słońca promyczkami,
albo to mi się tylko śniło!
Chciałem by coś przesądziło o tym złudzeniu,
ale to zbyt realne się wydawało,
stanąłem więc w płomieniu,
który był myśli oczyszczeniem,
wtedy te wrażenie znikało,
jakby to miało być ich zakończeniem!
Tylko ten smak nadal w życiu królował,
chwile były nim zalane,
od tej wilgoci lśniły,
to mi mówiło że moje życie też malował,
to było dla mnie niespodziewane,
a cienie się po myślach nie wiły!
|
